به گزارش ایکنا؛ اهمیت مسئله دورنگی و عدم خلوص در برابر دیگران به دلیل ارتباط ما با دیگران بوده و آغاز یک سکوت همه جانبه پنهانی است و در عین حال مخفیانه و ظریف است که اگر به وقت خودش معالجه نشود، بنیان‌های سعادت شخص را به مخاطره می‌اندازد. بسیاری از عدم موفقیت‌ها و فقرها به همین مسئله برمی‌گردد و انسان منشاء آن را نمی‌داند.
آنچه که خداوند در رابطه بین ما و سایر انسان‌ها و به خصوص مومنین می‌پسندد، رابطه‌ای زلال، شفاف، مصفا، نورانی و خالی از هر نوع ناخالصی و نیرنگ بوده و بلکه سرشار از خلوص است. حضرت امیرالمومنین (ع) در نهج البلاغه رابطه ما با دیگران را در نامه ۵۳ خطاب به مالک اشتر بر دو مبنا تعریف فرموده‌اند: «وَ أَشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِیَةِ وَالمَحبّةَ لَهُم وَاللُّطفَ بِهِمْ وَ لا تَكُونَنَّ عَلَیهِمْ سَبُعاً ضاریاً تَغْتَنِمُ أَكْلَهُمْ، فَإِنَّهُمْ صِنْفانِ إمّا أَخٌ لَكَ فِى الدِّینِ أَوْ نَظِیرٌ لَكَ فِى الْخَلْقِ؛ دل خود را سرشار از مهر و محبت و لطف با رعیت‌ساز، و بر آنان چون حیوانی درنده مباش که خوردنشان را غنیمت شماری، زیرا آنان دو گروهند: یا برادران دینی تو هستند و یا همنوعان تو در آفرینش.» در هر صورت آنچه که پسندیده است آن است که ارتباط انسان با دیگران تنظیم شود و باید به طور کلی این ارتباط بر اساس خیر و محبت باشد.
قلب انسان مومن به ولایت الهی متصل است و به همین دلیل فضای گشاده، مفتوح، وسیع، فصیح و بسیار گسترده دارد که در واقع شعبه‌ای از لطف و رحمت بی‌پایان رحمت پروردگار متعال است. به همین دلیل طبع و فطرت انسان مومن که در اثر ایمان صیقل یافته، بسیار لطیف، زیبا، نورانی و طاهر است و هرچه که ایمان انسان افزایش پیدا کرده و انسان در مراتب ایمان بالاتر رفته و به حضرت حق مقروب‌تر و اتصال دیدتری به اسماء الحسنا پیدا می‌کند، دل او نسبت به دیگران مانند آینه زلالی می‌شود که پرتو الهی بر او می‌تابد و منعکس می‌شود.
«حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد حاج علی اکبری- جلسه شرح مضامین هشتمین دعای مبارکه صحیفه سجادیه»
انتهای پیام