فرازی از وصیتنامه شهید غلامعلی رجبی؛
اربابم!
تمام دنیا که هیچ، بهشت را با یک قطره اشک بر شما معاوضه نمی‌کنم، کاش اجازه می‌دادند برگردم لحظه‌ایی در روضه‌ایی، نم اشک، بوی حسین، بوی عطرسیب
فقط یک حرف دارم که تمام عالم در آن خلاصه است : حسین (ع)
روضه‌اش رفع بلاست، و من شفیع کسی هستم که مرا در مجلس حسین (ع) یاد کند در تمام عمر با محبتش قد کشیده‌ام و قدم را، تن بی‌جانم را، بهانه می‌دانم برای اینکه در دفن و ختمم یاد حسین باشد و بس و بدانید که من و من ها می‌رویم اما حسین (ع) نه !! کاش رخصتی بود، یک دم، یکبار دیگر در روضه‌اش سیمرغ می‌شدم، پر می‌گشودم که بدانند نم اشکی در غم او از تمام بهشت برایم گواراتر است .