هزار نیزه رفته‌ام، ولی تو را نگفتهام
تو را به لهجه خدا، به کربلا نگفتهام
هزار نیزه رفته‌ام، ولی چه دورم از شما!
نشان خطبه تو را، به واژه‌ها نگفتهام
هزار نیزه بی‌صدا، شهید کرده‌ام تو را
به روضه قصیده جز، ز اشقیا نگفتهام!
شمرده‌ام یکی، یکی، به روضه، زخم‌های تو
پیام روشن تو را، به آشنا نگفتهام
دریغ و درد و وااسف! امام سرخ جان به کف
تو را به جز به لحن غم، به وای و وا، نگفتهام!
تو سرخی حماسه‌ای، که تکیه داده‌ای به خون
ز سرخی حماسه‌ات، ولی... چرا... نگفتهام؟!
تو زنده همیشه‌ای، و نیست زنده‌تر ز تو
تو را، تو را، تو را، تو را، تو را، تو را نگفتهام...!
انتهای پیام