به گزارش ایکنا؛ اکبر نبوی، کارشناس فرهنگی در سایت الف نوشت:
۱- یک برنامه زرد روی آنتن یکی از شبکه می‌رود. ( که می تواند یک سناریوی از پیش نوشته شده هم باشد.) در کمتر از چند ساعت، طوفانی از موضع‌گیری و اظهار نظر و یادداشت و مطلب و ... در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در باره‌اش منتشر می‌شود.
نه آن برنامه آنقدر ارزش داشت که چنین توفانی از موضع‌گیری در باره‌اش بپا شود و نه موضع‌گیری‌های ابراز شده از ارزش افزوده‌ی فرهنگی و رسانه‌ای برخوردار بود. به همین دلیل، آن واکنش‌ها هم در زمین بازی زرد رسانه‌ای قابل ارزیابی اند.
۲- استاد دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی (اندیشمند فرزانه‌ی هم روزگارمان) چند سال است که در یکی از شبکه‌های تلویزیون درس گفتارهایی ارزنده در حوزه‌ی معرفت دارند. میوه‌ی بیش از نیم قرن، مطالعه و تتبع و تفکر و تامل خود را با گشاده دستی در اختیار جویندگان و تشنگان دانایی قرار می دهند.
رسانه‌ها و همه‌ی آنها که در کمتر از چند ساعت، برای برنامه‌ای زرد، آن همه انرژی گذاشتند و مطلب و یادداشت نوشتند و رسانه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی را به شکل مشمئز کننده‌ای در باره ی آن برنامه پر کردند، یک هزارم از این انرژی و سرمایه‌ی معنوی را برای معرفی و انتشار سخنان و آموزه های استاد دینانی صرف نموده‌اند؟
انتهای پیام
۳- دوستان عزیز! با خود رو راست باشیم. ماهیتا همه‌مان به زردی می‌زنیم. یکی کمتر، یکی بیشتر. چون تشنه و بیقرار رخدادهای زرد و بی‌ارزش شده‌ایم. هرکدام، ذره‌بین و یا حتی میکروسکوپ به دست گرفته‌ایم، زشتی‌ها را می‌یابیم و با اشتهایی سیری ناپذیر منتشر می‌کنیم و به همین ترتیب، روزمان را شب، و شب مان را به روز می‌رسانیم. و همچنان دوره می‌کنیم حواشی بی‌ارزش را و نابود می‌کنیم گوهر با ارزش عمر خود و دیگرا