نگین افکنده بر خاتم ز مهر و انجم، این بانو
که باشد گوهری از آسمان هفتم، این بانو
میان چوب بست دست‌های زائران دارد
ضریحی سبز و حاصل‌خیز رشک طارم، این بانو
کویر از او گلستان است و می‌روید ز دامانش
هزاران باغ سیب و کشتزار گندم، این بانو
بسا شه دخت و شه بانو که رفت از یادها اما
نشد بین هزاران اسم در ایران گم، این بانو
خدا می‌خواست سلطان وطن تنها رضا(ع) باشد
پس از او هم شود پشت و پناه مردم، این بانو
اگر نالیم هفده قرن، کم باشد در این ماتم
که تنها بود هفده روز مهمان قم، این بانو
انتهای پیام