در مقدمه این کتاب می‌خوانیم: این کتاب بیش از همه تاریخ‌خوانی و واکاوی‌هایش دو نکته را مد نظر دارد؛ نخست اینکه سینمای غرب یک سینمای کاملاً ایدئولوژیک بوده و تمامی ابعاد ایدئولوژی خود را ترجمان تصویری کرده و بر پرده سینماها برده است. دوم اینکه ما به عنوان ملتی دارای والاترین و پوینده‌ترین ایدئولوژی می‌توانیم و باید این ایدئولوژی و تفکرات و ارزش‌هایش را در لابه‌لای تصاویر سینما بگنجانیم، وگرنه تسلیم ایدئولوژی رقیبی شده‌ایم که قرن‌هاست برای نابودی و اضمحلال ما برنامه‌ریزی کرده است.
در این کتاب سعی شده نشان داده شود که آن‌ها چگونه ایدئولوژی خود را تصویری کردند. اینکه چگونه می‌توان ایدئولوژی رهایی‌بخش و عدالت‌طلبانه اسلام را به سکانس‌ها و پلان‌های سینما آورد، حتماً بـه کتاب‌ها و مقـالات و پژوهش‌های دقیق‌تر و عمیق‌تری نیاز دارد که اساساً در محدوده این کتاب نمی‌گنجد. قطعاً مفاهیم و ارزش‌های والای اسلام در قالب تصویر نمی‌گنجد، اما اگر بتوان فقط سایه‌ای کم‌رنگ را هم از آن‌ها نمایاند، خود نیل به هدف است.
انتهای پیام