صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۷۷۸۴۲۲
تاریخ انتشار : ۱۶ دی ۱۳۹۷ - ۰۸:۳۷
فروزانفر بیان کرد:

گروه هنر ــ عدم انسجام مدیریت شهری و نبود طرح و برنامه در معماری موجب می‌شود تا سازندگان متکی بر سلایق شخصی به صرف التزام به رعایت برخی از قوانین و مقررات ساخت‌وساز، به شکل و شمایلی غیرمتعارف در معماری روی آورند.

علی فروزانفر، مدیر مرکز معماری حوزه هنری، در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا گفت: پیشرفت محسوسی در زمینه نوع به کار بردن مواد و مصالح ساختمانی در عرصه ساخت‌وساز بنا و ساختمان به ویژه در تهران طی سال‌های اخیر به وجود آمده است که تا حدود زیادی منطبق با استانداردهای جهانی رایج در معماری است.

وی ادامه داد: در زمینه ساختمان‌سازی با دو مقوله مواجهیم، یکی بحث ساختاری است و دیگری محتوای به کار رفته در ساخت‌وسازها؛ بحث ساختاری همان موضوعی است که اشاره شد و باید منطبق با پیشرفت‌های فناوری ساختمان در حوزه ایمن‌سازی و مقابله با بلایای طبیعی و سایر حوادث غیرمترقبه پیش رود، اما در بُعد محتوایی و اجزای به کار رفته که در داخل و بیرون ساختمان به کار می‌رود، باید گفت که از فضای مرسوم در معماری ایرانی و استفاده از عناصر ایرانی و اسلامی تا اندازه زیادی به دور هستیم.

مدیر مرکز معماری حوزه هنری گفت: بخشی از این تنوع در شکل ظاهری احداث بنا و اینکه در پایتخت و در گذر از محلات مختلف آن، با شکل و شمایل متفاوتی از اجرای ساختمان مواجهیم که هارمونی و تناسبی در آن‌ها دیده نمی‌شود. این امر در ابتدا به عدم انسجام مدیریت شهری و نبود طرح و برنامه در این حوزه بازمی‌گردد و موجب می‌شود تا سازندگان بنا بر سلایق شخصی، صرفاً با التزام به رعایت برخی قوانین و مقررات ساخت ‌وساز، که بیشتر به حوزه مهندسی سازه و مقاوم‌سازی آن مربوط می‌شود، به این کار اقدام کنند.

فروزانفر افزود: البته چنین تنوع و اعمال سلایقی که در عرصه معماری و مهندسی ساختمان در پایتخت شاهد آن هستیم به غفلت معماران و جامعه مهندسان از گونه‌های مختلف و غنی معماری ایرانی که از دیرباز در کشور رایج بوده است و هم‌اکنون می‌توان ردپای آن را در بسیاری از ابنیه به جای مانده از قرون گذشته در جای جای شهر مشاهده کرد مربوط می‌شود؛ اسناد موثق و با دسترسی آسان که می‌تواند در نگاه نخست و ابتدا به ساکن نیز محل الهام بسیاری از فعالان این عرصه باشد.

وی تصریح کرد: معماری سنتی ایرانی با همه ریزه‌کاری‌ها و پرداختن به جزئیات و ظرایفش نیاز به صرف وقت هم در حوزه طراحی و هم اجرا دارد. سرعت بیش از اندازه روند معماری مدرن وامدار معماری پیشروی غربی است که موجب شده به ویژه در ساخت‌وسازهای پایتخت رویکرد مؤثری را در الگوبرداری از این گونه معماری شاهد باشیم که اغلب در ساخت‌وساز بناهای اداری و سازمانی کاربرد دارد و ساختمان‌های شخصی‌ساز اغلب همچنان براساس همان الگوهای معماری سنتی احداث می‌شوند.

فروزانفر در پایان گفت: به هر حال آنچه مخصوصاً در دو دهه گذشته در زمینه معماری به ویژه در تهران شاهد آن بودیم دوره گذار محسوب می‌شود و به نظر می‌رسد که بازار عرضه و تقاضای ساختمان‌سازی با چنین رویکردی یعنی تبعیت از شکل و شمایل معماری مدرن الگوبرداری‌شده از غرب و در حال رسیدن به نقطه اشباع است و کم و بیش در ساخت‌وسازهای جدید، رویکرد معماران و ساختمان‌سازان در تبعیت از الگوهای معماری سنتی ایرانی البته با رعایت اصول ساختمان‌سازی در بُعد ساختاری ساختمان مشهود است.

انتهای پیام