محمد مصدق متولد ۲۹ اردیبهشت ۱۲۵۸در سنگلج تهران و وفات ۱۴ اسفند ۱۳۴۵ در بیمارستان نجمیه تهران است. در زمان قاجار معروف به میرزا محمدخان مصدق‌السلطنه بود، پس از تصویب قانون منع استفاده از القاب مشهور به دکتر مصدق شد. وی سیاستمدار، حقوقدان، نمایندهٔ هشت دوره مجلس شورای ملی، استاندار، وزیر و دو دوره نخست‌وزیر ایران بود. محمد مصدق نخستین ایرانی دارنده مدرک دکترای رشته حقوق است. مصدق در زمان انتقال سلطنت قاجار به پهلوی، اگر چه از حکومت قاجار مأیوس بود اما می‌دانست رضاشاه حکومتی بر مبنای دیکتاتوری ایجاد می‌کند، لذا با این کار مخالفت کرد و بعد از آن یکی از منتقدین سرسخت رضاشاه بود که دستاورد آن زندان و تبعید بود. مصدق سلطنت پهلوی را مخلوق سیاست انگلستان می‌دانست.
