جعفرقلی قنبری اهل روستای بنه‌وار استان لالی است و هشت فرزند دارد. پنج فرزند او معلول مادرزادند. دو فرزند وی ازدواج کرده‌اند. یکی از دخترانش به امور خانه رسیدگی و در چوپانی به پدر و مادرش کمک می‌کند.
فاطمه و علی هردو توانایی راه رفتن ندارند. آنها هر روز صبح تا عصر در ایستگاه کنار خیابان می‌نشینند و رهگذران به آنها هدیه می‌دهند. رضا هم در نزدیکی آنها می‌نشیند و در سکوت نظاره‌گر دنیای خلوت اطرافش است. فروزان و آمنه در خانه می‌مانند. آمنه گاهی آشپزی می‌کند و کارهای خانه را انجام می‌دهد.
آگاهی از زندگی این خانواده لحظه‌ای را برایمان رقم می‌زند که علی‌رغم امیدواری اعضایش، بازتاب سختی زندگی آنان است.
