تقریباً چهار دهه از زمانی می‌گذرد که مرحوم «حاج عبدالله والی» به منطقه بشاگرد رفت و با عشقی بی‌پایان تصمیم گرفت که عمرش را وقف زدودن گرد و غبار محرومیت از این منطقه کند. بشاگرد در این چند دهه نماد محرومیت در کشور بوده است. سالیان سال است که نهادهای مختلف مردمی، خصوصی و دولتی سعی کرده‌اند با کمک‌رسانی به مردمان این منطقه، در ادامه مسیر حاج عبدالله قدم بردارند و به این منطقه کمک‌رسانی کنند، اما بشاگرد همچنان محروم است و نمادهای محرومیت در کشور را داراست.
به راستی چه بر سر بشاگرد و مردمش آمده است؟ و چرا در حال حاضر، فرد بشاگردی باید واژه محروم را یدک بکشد؟ آیا رویکرد نهادهای حمایتی در مواجهه با بشاگرد درست بوده است یا نیاز به بازنگری دارد؟ بشاگرد از محرومیت رهایی یافته یا محرومیت در آن تثبیت شده است؟ درس‌آموخته‌های چند دهه فعالیت محرومیت‌زدایی در بشاگرد چه بوده است و از این عبرت‌ها چه بهره‌ای برای کمک به سایر مناطق محروم ایران می‌توان گرفت؟
چهارشنبه 4 اردیبهشت ماه، جهاددانشگاهی دانشگاه صنعتی شریف میزبان همایش نیم‌روزه «بشاگرد و محرومیت: رهایی یا تثبیت؟» است.
در این همایش ضمن بررسی تجارب منتخب و مرتبط، سؤالات بالا بررسی و واکاوی می‌شود. شرکت‌کنندگان و سخنرانان همایش طیف وسیعی از گروه‌های مردم‌نهاد، دانشجویی، سازمان‌های توسعه‌ای و دستگاه‌های دولتی مرتبط هستند و افرادی از اهالی بشاگرد در بحث شرکت می‌کنند.
شرکت در این همایش برای عموم علاقه‌مندان با ثبت‌نام قبلی آزاد و رایگان است.
انتهای پیام