بوی مهمانی آن مبدأ جان می‌آید
مژده‌ای ناب از آن، روح و روان می‌آید
دعوتی عام شده بر سر خوان کرمش
خوش در این بزم سرا، پیر و جوان می‌آید
دل که پیراسته شد، درگه فیضش مفتوح
هر که مشتاق در این راه، دوان می‌آید
آنقدر کار عظیم است، عیان می‌گویم
روح از فرط شعف، بر جولان می‌آید
فارغ از خوردن و نوشیدن و امیال دگر.
چون ملک، بال‌زنان، سوی جنان می‌آید
او که بخشنده‌ترین است، چه خوش می‌‍طلبد
میهمان در طلبش، اشک‌فشان می‌آید
کیستم من؟ بنشینم، به سرسفره او
جان از این مژده خوش، بر غلیان می‌آید.
چونکه نیت شده، سرلوحه آمال و عمل
قصه بنده مخلص، به میان می‌آید
لیله قدر در این ماه تجلی بخشد
رحمت واسعه‌اش، در رمضان می‌آید
دست‌ها سوی خدا باز، به امید کرم
آن چه برخاسته از دل، به زبان می‌آید
به امیدی زده‌ام در، بگشا، کان کرم
بنده خاطی و بی‌‍نام و نشان می‌آید.
چون شنیدم، در احسان تو باز است، هنوز
پس «فرائی» به درت بهر امان می‌آید
انتهای پیام