دعای صباح، دعایی است که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب (ع) پس از دو رکعت نماز صبح آن‌را قرائت می‌فرمودند که به گفته علمای شیعه، بالاترین مضامین حِکمی، عرفانی و الهی را در قالب واژه‌های ادبی دربردارد.
این دعا، با مناجات خداوند و ذکر نعمت‌های پروردگار ازجمله پدیدآوردن صبح، آفرینش آسمان، حرکت ستارگان و گردش آفتاب و ماه آغاز می‌شود سپس به یگانگی، علم، بخشندگی، احسان و رحمت خدا اشاره می‌کند و بر پیامبر اسلام(ص) و خاندان او درود می‌فرستد.
این نسخه خطی را «ام سلمه»، بانوی خوشنویس نام‌دار و دختر فتحعلی‌شاه قاجار، در ۱۲۴۳ هجری قمری برای محمدتقی میرزا نگاشته است.
از جمله امتیازات این اثر، رنگه‌نویسی متن آن به خطوط نسخ و رقاع و با قلم‌های زر، مشکی، ارغوانی، سرنج، زرد، سبز، آبی، سفیداب و لاجورد بر زمینه‌های رنگین است که همگی به صورت متن و حاشیه ساخته و پرداخته شده‌اند؛ همچنین آرایه‌های ایرانی و اسلامی مذهّب و مرصّع که در سرلوح و حاشیه صفحات افتتاح آن به کار رفته؛ از نظر چیدمان و رنگ‌آمیزی کم نظیر است.
این نمایشگاه محیطی در چهارچوب همکاری‌های مشترک میان موزه کتاب و میراث مستند ایران و موزه ملی ملک برگزار شده است.
علاقه‌مندان می‌توانند تا پایان ماه مبارک رمضان همه روزه، در بخش ورودی موزه، از این آثار، دیدن کنند.
انتهای پیام