فکر تاسیس جهادسازندگی، نخستین بار، با عنوان طرح اعزام گروه‌های ۱۰ نفره دانشجویی به مناطق محروم و با پیشنهاد یکی از اعضای هیئت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران، مطرح شد. سپس طرح موضوع به امام داده شد و ایشان در ۲۷ خرداد ۱۳۵۸ فرمان تشکیل جهاد سازندگی را صادر کردند. جهاد سازندگی بر مبنای تفکر انقلابی و به منظور پاسخگویی به بخشی از انتظارات جامعه از انقلاب اسلامی و بر اساس یک انتظار مردمی، از متن انقلاب به وجود آمد و تشکیل شد.
نهاد جهاد سازندگی در روز ۷ آذر ۱۳۶۲ طی طرحی در ۳ فصل شامل: اهداف، وظایف و مقررات عمومی در ۱۱ ماده و ۵ تبصره با تایید مجلس شورای اسلامی به وزارتخانه جهاد سازندگی تبدیل شد. این طرح ۱۰ روز بعد به تایید شورای نگهبان رسید.
جهاد سازندگی در جنگ ایران و عراق، نقش پررنگی ایفا کرد. جهاد در جنگ حضور مهندسی داشت و با ساخت پل، سنگر، خاکریز و جاده در مناطق مختلف باعث پیشرفت سربازان در جنگ می‌شد که در این زمینه می‌توان به احداث پل بعثت بر رودخانه اروند اشاره کرد. جهاد در جنگ یک قرارگاه مرکزی و ۵ قرارگاه محور عملیاتی شامل قرارگاه کربلا، نوح، نجف، حمزه سیدالشهدا، رمضان داشت همچنین از ۶ تیپ مهندسی و ۳ گردان در مناطق جنگی مانند تیپ‌های مهندسی استان فارس، اصفهان، کرمان و سمنان تشکیل می‌شد، ضمن اینکه ۴۵ گردان مستقل نیز از استان‌های مختلف، فعالیت مهندسی و پشتیبانی داشتند. از جهاد سازندگی در جنگ ایران و عراق ۱٬۱۰۰ نفر کشته، ۲۲٬۰۰۰ نفر زخمی و بیش از ۸۰۰ نفر توسط ارتش عراق اسیر شدند. لقب سنگرسازان بی‌سنگر توسط امام به اعضای جهاد سازندگی به دلیل نقش‌شان در جنگ داده شد.
سرانجام در پی ادغام جهاد سازندگی با وزارت کشاورزی در دی ماه ۱۳۷۹ فعالیت خود را تحت عنوان وزارت جهاد کشاورزی ادامه داد و هم‌اکنون نیز یکی از وزارتخانه‌های دولت به شمار می‌آید.
انتهای پیام