گروه چندرسانه‌ای ــ امام محمدباقر(ع) فرمودند: بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَکُونُ ذاوَجْهَیْنِ وَ ذالِسانَیْنِ، یُطْرى أَخاهُ شاهِدًا وَ یَأْکُلُهُ غائِبًا، إِنْ أُعْطِىَ حَسَدَهُ وَ إِنِابْتُلِىَ خَذَلَهُ؛ بد بنده‌اى است آن بنده‌اى که دو رو و دو زبان باشد، در حضورِ برادرش او را ستایش کند و در پشت سر، او را خورد! اگر دارا شود بر او حسد برد و اگر گرفتار شود، دست از یارى او بردارد. [اصول كافى، جلد ۴، صفحه ۴۳]