اصلاً و اساساً سنگبنای یومالله ۹ دی در خطبه نخست ۲۹ خردادماه ۸۸ گذاشته شد؛ آنجا که آیتالله خامنهای باز هم در دل امروز، خبر از فردا داد و برگرفته از آیات کلامالله، از سکینه الهی سخن گفت که موجب ازدیاد ایمان میشود! آن روز مقام معظم رهبری متکی به لطف و عنایت خدا، از این سخن میگفت که پروردگار هرگز دل مؤمنین به خود را در فتنه دائم و آشوب مستمر نگه نمیدارد و دیر نیست که سکینه جایگزین کینه شود! دقت کنید! هنوز بهار ۸۸ تمام نشده بود! ۹ دی کجا و ۲۹ خرداد کجا؛ اما آنکه به معنای درست کلمه حکیم باشد، از فصل بهار هم قادر است شکوفههای فصل زمستان را نظاره کند! و در منجلاب کینه، سینههای پر از سکینه را و دلهای مالامال از آرامش را ببیند! و جز اینها بود مگر ۹ دی؟!
۹ دی همان شکوفهای بود که خدا اراده کرد در فصل زمستان آفریده شود و این شکوفه را یک رهبر انسانی و اسلامی از ماهها قبل یارای تماشا دارد! این همه آیه در قرآن؛ آیت الله خامنهای، اما در خطبه اول آدینه ۲۹ خرداد ۸۸ تنها و تنها بسنده به این آیه کرد؛ «هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیما»! این هم بهترین تعریف و تعبیر از حماسه یومالله ۹ دی ۸۸، اما در حالی که هنوز در یومالله ۲۹ خردادیم! نه! این سید را نمیتوان دوست نداشت! و «دست خدا» بر سر خود را نمیتوان دوست نداشت!
انتهای پیام