به گزارش ایكنا از فارس، مرحوم آیتالله محمدصادق محیالدین حائری شیرازی طی سالهای 60 تا آذرماه 87 بهعنوان نماینده رهبر معظم انقلاب در فارس و امام جمعه شیراز خدمت میكرد.
آن مرحوم كه از او بهعنوان معلم اخلاق هم یاد میكنند، روش جالبی برای ترویج سبك زندگی ایرانی ـ اسلامی داشت و برای این منظور ابتدا خود وارد عمل میشد و بهصورت عملی حكمت را به مردم میآموخت.
هنوز كه هنوز اقشار مختلف مردم شیراز خاطرات سخنرانیهای آن عالم ربانی را در یادها دارند. خاطره چگونگی وضو گرفتن با یك لیوان آب. خاطره خبرنگاران از پیادهروی صبح زود روز تعطیل و غیره.
مرحوم آیتالله حائری شیرازی در سخنرانیهای خود شیوه جالب و نوینی به كار میبرد و تمام نكات اخلاقی و دینی و اجتماعی را در قالب مثالهایی جالب از زندگی روزمره برای مردم بیان میكرد تا هر كسی با هر سطح آگاهی و سوادی بتواند مفهوم سخنانش را درك كند.
آن عالم ربانی بعد از اینكه از سمت نمایندگی ولی فقیه در استان فارس و امامت جمعه شیراز استعفا داد، به قم رفت و در آنجا كرسیهای درس اخلاق را برای طلاب و اقشار مختلف مردم برگزار میكرد كه حاصل این جلسات تبدیل به 10 جلد كتاب شد كه برخی از آنان چاپ و توزیع شده و برخی دیگر در دست انتشار است.
مرحوم آیتالله حائری شیرازی در سالهای پایانی عمرش، دغدغه تحول در علوم انسانی و آرزوی تأسیس این علوم بر مبنای نورانی اسلام را داشت و این سفارشی بود كه در آخرین لحظات عمرش هم به افرادی كه به ملاقات وی آمده بودند، داشت كه برای مشاهده آخرین توصیه آن مرحوم میتوانید اینجا كلیك كنید.
از این عالم ربانی تاكنون بیش از ۲۰ جلد كتاب منتشر شده است كه برخی از آنان عبارتند از مثلها و پندها (در ۸ جلد)، پول رایج جهانی و احیای پول اسلام، در اسلام پول کار نمیکند، ولایت فقیه، نماز، رمز دوام پیوند، در سایه سار وحی، انسان الهی، سیری در آفاق نور، انسانشناسی، تفسیر سوره حمد، علم و دین، تفکر، اخلاق در اسلام، اخلاق اسلامی، درس سحر (شرح ابیات حافظ)، راه رشد، تبلیغ در جبهه، نکتهها، الولایه و جاری حکم.
سرانجام آیتالله حائری شیرازی در روز ۲۹ آذرماهسال 1396 بعد از طی یك دوره بیماری در سن ۸۱ سالگی در بیمارستان قم دار فانی را وداع گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.
در این گزارش كلیپی از آخرین روزهای عمر ایشان در تاریخ 6 آبانماه سال 1396 هنگامی كه در یكی از بیمارستانهای شیراز بستری بودند، مشاهده میكنیم كه در آن نشان میدهد آن عالم ربانی با وجود وخامت حال، هرگز از انجام فرایض دینی خود، كوتاهی نكرد. روحش شاد و یادش گرامی.