امیرالمؤمنین علی(ع) از فردی شنید که می‌گوید: «اللهمَّ اِنّی اَعوذُ بِکَ مِنَ الفِتنَة» یعنی خدایا از فتنه به تو پناه می‌برم. حضرت دعا و سخن آن مرد را اصلاح کرد و فرمود این‌گونه بگو: «اللهمَّ اِنّی اَعوذُ بِکَ مِن مُضِلاّتِ الفِتَن» یعنی خدایا من از فتنه‌های گمراه‌کننده به تو پناه می‌برم.
به عبارتی همه دچار فتنه می‌شوند و گریزی از آن نیست. فتنه به معنی گداختن طلا برای جدا کردن ناخالصی‌های آن است و چون در حوادث سخت و ابتلائات، جوهره انسان از شعارهای دروغین جدا می‌شود، حوادث و آزمایش‌های دشوار را فتنه می‌گویند.
اینکه همه دچار فتنه می‌شوند شامل مؤمنان می‌شود، چنانچه در آیه 2 سوره مبارکه عنکبوت می‌خوانیم: «اَحَسِبَ النّاسُ اَن یُترَکُوا اَن یَقوُلوُا آمَنّا وَ هُم لا یُفتَنون» یعنی آیا مردم گمان کردند همین که بگویند ایمان آوردیم، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟
به تعبیر آیت‌الله العظمی جوادی آملی این ابتلاء (آزمایش) فقط منحصر در بیماری نیست، چنانچه عده‌ای مبتلا به بیماری و به این وسیله آزمایش می‌شوند و تعداد زیادی هم با سلامت و عافیت آزمایش خواهند شد و به بیان دیگر به سلامت مبتلا هستند، البته آنکه بیمار می‌شود شاید فرصت بهتری برای توجه به خدای سبحان هم پیدا می‌کند و خدا نکند که از نعمت و آزمون سلامت غافل باشیم.
به قلم محمد لطفی‌زاده، مبلغ و پژوهشگر حوزوی
انتهای پیام