به گزارش ایکنا از آلمان؛ در این روزها که مساجد، مراکز و مؤسسات اسلامی فعال در حوزه بین‌الملل به ناچار برنامه‌های خود را از طریق فضای مجازی ارائه می‌کنند، خالی از لطف نیست نگاهی به کم و کیف و بازخورد برنامه‌هایی که ارائه می‌شود، بیاندازیم.
سبک و محتوا، همان سبک و محتوای جواب نداده پیشاکرونایی است. علی‌رغم آن که این روزها همه در خانه مانده‌اند و پای فضای مجازی هستند، ولی دیده می‌شود که برخی از سخنرانی‌های دینی که در فضای مجازی منتشر می‌شود، معدود مخاطب آنلاین پامنبری دارند و برخی دیگر هم علی‌رغم گذشت هفته‌ها، 30 یا 40 نفر و کمی کمتر و بیشتر، این کلیپ‌ها را کلیک کرده‌اند.
این در حالی است که در همین شرایط سخت کرونایی، پای همین بضاعت و خروجی اندک، هزینه‌های سنگینی صرف می‌شود.
حال که ناقوس مرگ و خطر بیخ گوش همه نواخته می‌شود و پای کسانی که نسبت به هزینه و نتیجه هزینه‌ها مسئول و به محکمه الهی نزدیکتر هستند، مناسب است که قدری بیشتر تأمل شود.
اکنون که این همه هزینه به‌صورت قابل توجه در مراکز و مؤسسات برای انتقال چهار کلمه حرف تکراری و ملال‌آور انجام می‌شود، بهتر است فضای کرونایی را بستر تغییرات بهینه و چابک‌سازی فعالیت‌ها قرار دهیم و شک نکنیم که در این صورت خداوند نیز ضامن اثربخشی هرچه بیشتر تلاش‌های ما خواهد بود.
انتهای پیام