سالی سه ماه روزه می‌گرفت، اما سال‌های آخر عمر چندان توانایی جسمی نداشت و تشنگی و گرسنگی اذیتش می‌کرد. برای همین همسر و فرزندانش سعی می‌کردند او را از روزه گرفتن منصرف کنند تا حداقل روزه مستحبی نگیرد، اما آیت‌الله بهجت به فرزندانش می‌گفت کاری به کار من نداشته باشید. من یک روز در میان روزه می‌گیرم. او این حرف را بیشتر برای دلخوشی خانواده‌اش می‌زد، اما فقط در سال آخر عمر به وعده خودش عمل کرد و ماه رجب و شعبان را یک روز در میان و رمضان را کامل روزه گرفت.