وقت تماشای رخت از ماه می گویم
بایاد چشمان تو بسم‌الله می گویم
بسم‌الله ای گیسویت از امواج پیچان تر
رگ هایت از چاقوی تیز عشق بران تر
هرشب به دستت می دهم دست نسیمم را
وا کن تو بسم الله رحمان الرحیمم را
ممنونم از چشمی که با پلکی شکستم داد
می خواستم صحبت کنم قرآن به دستم داد
ممنونم از بوی تو ای ماه خداوندی
از اینکه لب های مرا از ذکر آکندی
ممنونم از صبح تو با ترتیلی از اعجاز
از اینکه راهم دادی آخر در صف پرواز
ممنونم از صبحی که صد خورشید آورده ست
از خوان پر نوری که تا افطار گسترده ست
من آمدم این بار هم در پیشگاه تو
تا پر بگیرم با سجودی در نگاه تو
طعم لذیذ تشنگی دادی به کام من
عطر دعای افتتاحت در مشام من
ای ماه!کو آن ماه پشت ابرها سیال
که در نیامد هیچ گاه از پشت استهلال
با او زمین گهواره ی خورشید خواهد شد
کی بی هلال ابروانش عید خواهد شد؟
انتهای پیام