به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌پژوه، در دهمین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: چیزی که کمتر یافت می‌شود قناعت است و بیش از همه به قناعت نیاز داریم. قناعت به معنای اکتفا کردن به مقدار ضرورت، حرص نزدن و صرف نکردن عمر برای آنچه از آن بهره‌ای نمی‌بریم است. کسی که حرص می‌زند و دلی که سیر نمی‌شود، هیچ وقت آرامش ندارد و از آنچه دارد هم نمی‌تواند بهره ببرد.
به حاتم طایی گفتند از خودت سخاوتمندتر هم دیدی؟ گفت آری. روزی که چهل شتر قربانی کرده بودم، عده‌ای به مناسبتی به بیابان رفتند، پیرمرد خارکنی را دیدند که عرق‌ریزان برای درآوردن یک لقمه نان خود را به زحمت انداخته بود. به او گفتند چرا بر سر سفره حاتم نمی‌روی؟ گفت: «هر که نان از عمل خویش خورد، منت حاتم طایی نبرد.» حاتم گفت که من آن پیرمرد خارکن را از خودم بالاتر و والاتر دیدم.
امیرمؤمنان(ع) فرمود: «الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ» هر ثروتی تمام‌شدنی است، مگر قناعت که ثروتی ناتمام است و چیزی که باقی می‌ماند همین است و باید از حرص فرار کرد.
انتهای پیام