به گزارش ایکنا، سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی، در دهمین برنامه رمضانی «سوره تماشا» گفت:
از زندگانیم گله دارد جوانی‌ام
شرمنده جوانی از این زندگانی‌ام
****
گوش زمین به ناله من نیست آشنا
من طایر شکسته پر آسمانی‌ام
گیرم که دام و دانه دریغم نداشتند
چون می‌کنند با غم بی‌همزبانی‌ام
بسم الله الرحمن الرحیم
عرض ارادت و سلام بسیار
این غزل شهریار به غربت انسان در جهان می‌پردازد و بیانگر هبوط انسان است و از رنج بی‌همزبانی آدمی در زیر این سقف آسمان بزرگ سخن می‌گوید.
برای این نوبت قطعه‌ای از شهریار در باب حکمت روزه داشتن انتخاب کرده‌ام. در آیه 183 سوره بقره در باب روزه آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ»، در ماه رمضان بر شما روزه نوشته و مکتوب شد. شهریار از جمله کسانی است با ظرافت بخشی از ظرایف ماه مبارک را بیان کرده است.
حکمت روزه داشتن بگذار
باز هم گفته و شنیده شود
صبرت آموزد و تسلط نفس
و ز تو شیطان تو رمیده شود
هر که صبرش ستون ایمان بود
پشت شیطان ازو خمیده شود
شهریار در قسمتی از این شعر از اصطلاحات ادبیات عامه استفاده می‌کند و در این شعر هم با زبان عامه با مردم سخن می‌گوید.
آفتاب ریاضتی که از او
میوه معرفت رسیده شود
عطش روزه می‌بریم از رو
گو به دندان، جگر جویده شود
شب قدرش هزار ماه خداست
گوش کن نکته پروریده شود
از یکی میوه عمل که درو
کِشته شد، سی هزار چیده شود
گر تکانی خوری در آن یک شب
نخل عمر از گنه تکیده شود
مفت مفروش کز بهای شبی
عمر‌ها باز پس خریده شود
تا دمی مانده سر بر آر از خواب
ور نه صور خدا دمیده شود
مزه تشنگی و گرسنگی
گر به کام خرد چشیده شود
به خدا تا گرسنه‌ای نالید
تسمه از گرده‌ها کشیده شود
روح شاعر بلند آوازه روزگار ما استاد شهریار شاد باد. تا دیدار و نوبتی دیگر.
یا علی مدد
انتهای پیام