گرچه بیشتر وقتش را برای خدمت به مردم می‌گذاشت با این حال همیشه در حال دعا و مناجات بود. به‌طوری که شب‌ها را با عبادت و مناجات به صبح می‌رساند و در ماه رمضان بیشتر به این سنت خود پایبند بود. آیت‌الله دستغیب بسیار روزه می‌گرفت و همه اوقاتش یا به عبادت و تلاوت قرآن می‌گذشت یا به نگارش و همدردی با نیازمندان. غالبا اول وقت به نماز می‌ایستاد و هنگام نماز آن‌قدر غرق در عبادت می‌شد که انگار در این دنیا نیست.