به گزارش ایکنا، محسن معینی، استاد دانشگاه و ادیب، در هفدهمین برنامه «مثل نامه» بیان کرد:
بسم الله الرحمن الرحیم
در بخشی از آیه 9 سوره مبارکه حشر آمده است: «وَیُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ» و هرچند در خودشان احتیاجی مبرم باشد، آن‌ها را بر خودشان مقدم می‌دارند و این بخش از آیه در مقام ایثار و ازخودگذشتگی مثل است.
امیرالمؤمنین(ع) به مدت سه روز در خانه او هیچ طعام نبود، روز سوم دو سه قرص به دست آوردند. جمع شدند تا به کار برند. درویشی به در حجره آمد و طعام طلب کرد. آن قرص‌ها بر وی ایثار کردند. جبرئیل(ع) در حال این آیت آورد: «وَیُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ»، ایشان به امید دریافت این ثنا پیوسته راه ایثار سپردند.
حکایتی دیگر در این باره آمده است: یکی از صحابه را مهمانی رسید، فرزندان و عیال گرسنه بودند و ماحضر اندکی. شام پیش آوردند و زن چراغ به بهانه بنشاند و دست کشیده داشت تا مهمان به قدر احتیاج بخورد و خود گرسنه نشستند و این آیت نازل شد: «وَیُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ.»
گرسنه بنشین و مهمان سیر کن
تا تو را گویند بهشتی و سخی
آنکه باشد سیر و مهمان گرسنه
باشد از روی مروت دوزخی
والسلام علیکم و رحمةالله
انتهای پیام