به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌‌پژوه، در نوزدهمین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: وقتی که پس از ضربت سحر نوزدهم ماه رمضان از شفای دنیوی امام علی(ع) ناامید شدند، ایشان وصیتی به فرزندان و همه مردم کردند. در آن وصیت ابتدا سفارش به تقوا کردند و گفتند: «أُوصِيكُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّا تَبْغِيَا الدُّنْيَا وَ إِنْ بَغَتْكُمَا»، نه اینکه شما دنبال دنیا ندوید، اگر دنیا به دنبال شما دوید، شما قبول نکنید و کرامتتان را فدای این دنیا نکنید.
گاهی این اتفاق می‌افتد و انسان چیزی را از دست می‌دهد و حضرت فرودند: «وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَيْءٍ مِنْهَا زُوِيَ عَنْكُمَا». برای آن تأسف نخورید و تأسف شما چیزی را که از بین رفته برنمی‌گرداند. فرمودند: «وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ». حرف می‌زنید حرف حق بگویید و اگر کار می‌کنید برای خدا باشد، ولو اینکه کسی از شما تشکر نکند.
«وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً» فرمودند که در مسائل سیاسی و اجتماعی و روابط بین افراد، بی‌طرفی معنا ندارد. طرفدار حق باشید و به مظلوم کمک کنید و علیه ظالم بشورید. «أُوصِيكُمَا وَ جَمِيعَ وَلَدِي وَ أَهْلِي وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي بِتَقْوَى اللَّهِ». اول کلام وصیت به تقواست و باز هم تقوا را توصیه می‌کند و می‌فرماید که شما و همه فرزندان و کسانی که این وصیت را می‌شنوند به تقوا سفارش می‌کنم.