امیرالمؤمنین امام علی(ع) هنگامی که در پى جنازه‌اى مى‌رفت شنید که مردى مى‌خندد، فرمود: گویى مرگ بر غیر ما نوشته شده و حق بر غیر ما واجب شد و گویا این مردگان مسافرانى هستند که به زودى بازمى‌گردند، در حالى که بدن‌هایشان را به گور‌ها مى‌سپاریم و میراثشان را مى‌خوریم. گویا ما پس از مرگ آنان جاودانه‌ایم. آیا چنین است، که پند هر پند دهنده‌اى را فراموش مى‌کنیم در حالى که نشانه قهر بلا و آفات می‌شنویم؟ (حکمت ۱۲۲ نهج‌البلاغه) در ادامه بخش سوم مجموعه قطره‌ای از دریای حکمت را مشاهده می‌کنید.