به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌‌پژوه، در سی‌امین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: حتماً کسانی را دیده‌اید که آه می‌کشند و می‌گویند خوش به حال فلانی. اما آیا این کار خوبی است یا بد؟ می‌تواند خوب یا بد باشد. مقایسه خود با دیگران می‌تواند مفید یا زیان‌آور باشد و بستگی دارد که ما با چه کسی خود را قیاس کنیم و برای چه مقایسه کنیم.
در روایات و نهج‌البلاغه به ما آموزش داده‌اند که اگر در امور مادی می‌خواهید خود را با کسی مقایسه کنید، کسی باشد که فرودست‌تر از شماست. اگر در امور معنوی می‌خواهید مقایسه کنید، با برتر از خود مقایسه کنید و این موجب می‌شود که شما شکرگزار باشید و قدر خود را بدانید و در امور معنوی نیز رو به جلو بروید.
اما اگر برعکس شد و آدم چشمش به دنبال ثروت دیگران باشد، ناسپاس می‌شود و شکر را از دست می‌دهد. اگر در امر معنوی نیز به کسانی نگاه کند که از او عقب‌تر هستند مغرور می‌شود. پس مقایسه با دیگران مهم است. اما چگونه؟ اگر می‌خواهید بگویید خوش به حال چه کسی، از علی(ع) یاد بگیرید. فرمود خوش به حال کسی که پیش خودش خود را بزرگ نمی‌داند، راه درآمدش پاکیزه است، باطنش پاک است، اخلاقش نیکوست، اضافه مالش را به دیگران می‌دهد، اضافه حرف‌هایش را نزد خودش نگه می‌دارد، به کسی شر نمی‌رساند و مطابق سنت پیامبر(ص) عمل و از بدعت در امور دینی خودداری می‌کند.