این پژوهشگر حوزه با اشاره به اینکه درباره آیه مذکور پرسشهایی مطرح است، اضافه کرد: از جمله پرسشها این است که آیا سفها همانگونه که برخی بیان کردهاند زنان هستند یا معنی دیگری دارد؟ و ندادن اموال خویش به آنان به چه معنی است؟ و اصلا مخاطبان در آیه چه کسانی هستند؟ این بحث، مورد اختلاف مفسران است.
آخوند افزود: عدهای با عنوان فمنیسم و مدافعان حقوق زنان با استناد به این آیات قرآن کریم با طرح شبهاتی، شخصیت والای زن را مخدوش جلوه میدهند؛ لذا ضرورت تعمق در اینگونه مسائل و ارزیابی و نقد آنها انکارناپذیر است.
وی در ادامه تصریح کرد: با نگاهی تحقیقی به آیه شریفه با واکاوی معانی واژگانی سفیه و با عنایت به کاربردهای قرآنی و روایی کلمه، همچنین در نظر گرفتن سیاق آیه، مصداق سفیه مشخص میشود.
این پژوهشگر جامعه الزهرا اظهار کرد: قرآن همانگونه که مسئولیت و صلاحیت را برای مردان اثبات میکند، همین صلاحیتها و حقوق مالی را برای زنان نیز ثابت میشمارد و این امر نشان میدهد که قرآن، زنان را همانند مردان دارای جنبه عقلانی میشناسد.
وی بیان کرد: اسلام بر اساس همین نگرش، مسئولیتها و صلاحیتهایی را که میزان بهرهوری از عقل در واگذاری آن مسئولیتها و صلاحیتها دخالت دارد، برای زنان محفوظ و مسلم میشمارد.
آخوند بیان کرد: بدین ترتیب ضعف دیدگاه پارهای از مفسران در تفسیر و تعیین مصداق (سفهاء) پدیدار میشود که گفتهاند مقصود از واژه سفها در آیه «و لاتؤتوا السفهاء اموالکم» زنان هستند و برخی از روایات را نیز شاهد مدعای خویش قرار داده اند، چه اگر سفیه و زن بودن ملازم یکدیگر باشند، نمیباید از نظر قرآن زنان هیچگاه صاحب حق تصرف در اموال شناخته شوند؛ با آن که برابر آیات و روایات فراوانی، زنان مالک دارایی و ثروتی هستند که از راههای مشروع به دست میآورند.
وی تأکید کرد: روشن است كه منظور از سفاهت در آيه فوق عدم رشد كافى در خصوص امور مالى است به طوری كه شخص نتواند سرپرستى اموال خود را به عهده گيرد و در مبادلات مالى منافع خود را تأمين کند و به قرینه آیات دیگر و همچنین روایات نمیتوان زنان را مصداق سفهاء به حساب آورد.
همچنین نفیسه فقیهی مقدس، استاد جامعه الزهراء(س) در ادامه مباحث، نقدهایی را بر این مقاله مطرح کرد و گفت: در بررسی روایی آیات لازم است به خانواده روایی توجه شود و تمام روایات پیرامون آیه شریفه از شیعه و اهل سنت جمعآوری و سپس نتایج مشخص شود.
وی افزود: شیوه جرح و تعدیل روایات نیز امر مهمی است که لازم است محقق رویکرد خودش از بررسی روایات را مشخص کند.
ناقد جلسه یادآور شد: در بیان پاسخ به شبهات لازم است مبنای شبههکننده را مشخص کنید و بر همان مبنا پاسخ دهید.
انتهای پیام