وَ قَالَ علی (ع): إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا؛ فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ. و آن حضرت فرمود: خداوند بندگانى دارد كه برای بهره‌مندی دیگران به آنان نعمت‌هایی داده است؛ آن نعمت‌ها را تا زمانی که بخشش می‌کنند در اختیارشان می‌گذارد و آنگاه که از بخشیدن دریغ کنند، از آنان بگیرد و به دیگران سپارد. [حکمت 425 نهج البلاغه]