استاد علی صفایی حائری درباره ظرفیت وجود انسان در مواجهه با وقایع می‌گوید: در داد و ستد نعمتها چه چیزی در ما حاصل می‌شود؟ عمارت، ریاست، ماشین، نعمتها، این‌ها مهم نیستند، این مهم است که در داد و ستد این نعمتها چقدر کم و زیاد می‌شویم. از بدست آوردن نعمت چقدر شاد می‌شویم و هنگام از دست دادن آن چقدر زیان می‌بینیم. مقدار کم و زیاد وجود من در مصاف وقایع مهم است؛ وقایع مهم نیستند؛ وقایع با تلخیشان شیرین هستند و شیرین بودنشان این است که در این مصاف انسان اندازه‌های خودش را بفهمد. چقدر کم و زیاد می‌شویم؟ در مصاف وقایع کم و زیاد نشویم.