بدان كه حق تعالی مساجد را خانه خود خوانده است و چون خداوند عالميان را مكان نمى‌باشد، جاهايى را كه محل قُرب و رحمت خود مقرر فرموده، آنها را خانه خود فرموده است؛ چنانچه اگر كسى از مخلوق توقّع احسانى دارد، به خانه او مى‌رود! پس در مساجد، رحمت و فيض سُبحانى، زياده از جاهاى ديگر مى‌باشد. [شیخ الإسلام علّامه مجلسی(ره)، عین الحیات؛ صفحه ۳۱۱]