هر چه که دوران ائمه(ع) به زمان حضرت حجت(عج) نزدیک‌تر می‌شد کار بر آنها سخت‌تر می‌شد. امام عسکری(ع) و امام هادی(ع) به اجبار در سامرا و در محلی به نام «العسکر» بودند، مخصوصا در پادگان بودند و تحت نظر. هر یک از ائمه(ع) یک خصلت خاص بیشتر در آنها ظهور داشته است، وجود مقدس امام عسکری(ع) به جلالت، هیبت و رواء(حسن نظر) ممتاز بودند که در بسیاری از حکایات و روایات محرز است. حتی دشمنان وقتی با ایشان روبرو می‌شدند، نمی‌توانستند در مقابل ایشان خضوع نکنند.[شهید آیت‌الله مطهری، سیری در سیره ائمه اطهار(ع)، صفحه ۲۱۵-۲۱۶]