در تاریخ می‌خوانیم امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمود تا من زنده هستم هر سؤالی دارید از من بکنید که اگر در میان شما نباشم دیگر کسی پیدا نخواهید کرد به سؤالات پاسخ دهد. روزی شخصی با بیان جسارت‌آمیزی گفت: ای مدعی جاهل! و ای کسی که نفهمیده حرف می‌زند! من سؤال می‌کنم تو جواب بده. اصحاب ناراحت شدند؛ علی (ع) فرمود: «بنشینید این سؤال دارد، از من جواب می‌خواهد، شما خشم گرفتید. عصبانیت به خرج می‌دهید، با عصبانیت دین خدا را نمی‌شود قائم کرد با عصبانیت برهان خدا ظاهر نمی‌شود، بنشینید سر جایتان. بپرس هر چه در درون دل داری بگو.» همین جمله کافی بود که این آدم را نرم بکند. شروع کرد به سؤال کردن و جواب شنیدن در آخر یک‌مرتبه دیدند تشهد گفت. [شهید مرتضی مطهری، آینده انقلاب اسلامی ایران، صفحه 321]