در اواخر ماه صفر سال ۴۱۰ هجرى از ناحیه مقدّسه امام زمان (عج) به شیخ مفید محمّد بن محمّد بن نعمان، نامه‌ای رسید که در بخشی از آن آمده است: شما مکلف هستید که اوامر و دستورات ما را به دوستان ما برسانی، خداوند عزت و توفیق اطاعتش را به آنان مرحمت فرماید و مهمات آنان را کفایت کرده، در پناه لطف خویش محفوظشان دارد... از خطا‌ها و گناهانی که بندگان صالح خداوند از آن‌ها دوری می‌کردند، ولی اکثر شما مرتکب شدید باخبریم...، با همه گناهان، ما هرگز امور شما را مهمل نگذاشته، شما را فراموش نمی‌کنیم و اگر عنایات و توجهات ما نبود، مصائب و حوادث زندگی شما را در بر می‌گرفت و دشمنان شما را از بین می‌بردند... پس سعی کنید اعمال شما طوری باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانی که موجب نارضایتی ما را فراهم نماید بترسید و دوری کنید. [احتجاج جلد ۲، صفحه ۵۹۷؛ بحارالانوار، جلد ۳، صفحه ۱۷۵]