استاد علی صفایی حائری درباره آثار یقین در انسان می‌گوید: رضا، ثمره یقین است و یقین هم دو اثر دارد؛ یکی ساده شدن بلا‌ها و رنج هاست و دیگری کنار رفتن پرده هاست. در یک مرحله از یقین مصیبت‌ها ساده و سبک می‌شود و دل توسعه‌ای پیدا می‌کند که دیگر رنج‌ها دل را نمی‌شکند؛ در مرحله دوم بصیرت و دید او، پرده‌هایش دریده می‌شود. این پرده‌های کوری را از جلوی چشم من تو بردار، این شهود است، این درک است، این دستیابی به فیض بلافاصله و واسطه است که از یقین به دست می‌آید. وقتی یقین آخرین درجاتش به رضا متصل می‌شود.