امام باقر (ع) فرمود: «إنّ اللّهَ یُحِبُّ المُداعِبَ فی الجَماعةِ بلا رَفَثٍ»؛ خدای متعال دوست می‌دارد مردمی را که در جمع دیگران که می‌نشینند عبوس نمی‌کنند، بلکه با مردم خوش و بش و شوخی می‌کنند به اصطلاح دیگر «ادخال سرور» در قلب مومنین می‌کنند. «بلا رفث» یعنی در این حرف‌ها به گناه نیفتند. مداعبه‌ای که در آن دروغ، غیبت، حرف زشت و رکیک وجود نداشته باشد. لطیفهگویی باشد، ولی لطیفه‌گویی‌هایی خیلی مؤدب در همین حد که دیگران را مسرور و خوشحال می‌کند بدون اینکه خودش یا دیگران را به گناهی بیندازد. [شهید آیت الله مطهری، آشنایی با قرآن، جلد ۱۰، صفحه ۳۹]