به گزارش ایکنا، مرحوم آیت‌الله العظمی سید محمدباقر شفتی، یکی از مراجع بزرگ تقلید با مقام بالا در اصفهان بود و مشهور است که شب‌ها از شدت عشق و خوف به ذات احدیّت دیوانه می‌شد. ایشان در اصفهان مسجدی به نام مسجد سید را ساخته است که فضای روحانی عجیبی دارد. خودشان در جواب اینکه از کجا به این درجه رسیده است فرمودند که: «دعای یک سگ مرا به اینجا رسانده...
من در نجف طلبه بودم و چند روزی از ایران برایم پول نیامده بود. کمی صبر کردم چون نخواستم به کسی بگویم؛ اما یک وقت احتیاج شدیدی برایم پیش آمد. از رفیقم مقداری پول قرض گرفتم و نان و مقداری آبگوشت کله تهیه کردم.
هنگامی که به منزل برگشتم سگی را دیدم که در جوی آب افتاده و توله‌هایش به او چسبیده و شیر ندارد. سگ از شدت گرسنگی رو به مرگ بود. با خودم گفتم من که تا حالا گرسنگی کشیده‌ام باز هم گرسنگی را تحمل می‌کنم. نان‌ها را در آبگوشت ترید کرده و آنها را جلوی سگ گذاشتم؛ سگ آن غذا را خورد. بلند شدم و ظرف را تمیز کردم و بعد از شستن به صاحبش برگرداندم.
بعد از آن پروردگار برایم پولی فرستاد، طولی نکشید که از شفت (یکی از شهرستان‌های استان گیلان) شخصی آمد و گفت فلان حاجی مرده و یک سوم از مال خود را برای شما وصیت کرده...من متعجب شدم و وقتی محاسبه کردم، متوجه شدم عصر همان روزی که به سگ کمک کردم، برای من این وصیت را کرده‌اند. از همان وقت کم کم در اصفهان برای من آن قدرت و مرجعیت پیدا شد. اگر من توانستم به اسلام خدمتی کنم مدیون این است که توانستم دل سگی را به دست بیاورم .»
تعجب نکنید زیرا برای آن که شخصی مشمول رحمت خدا شود زمینه می‌خواهد و زمینه نیز مختلف است، گاهی انسان می‌تواند راه صد ساله را در یک شب بپیماید...
منبع : کتاب گفتار نراقی ، جلد ۱ ، صفحه ۳۴۰
انتهای پیام