به گزارش ایکنا، جلسه تفسیر قرآن کریم آیت‌الله احمد عابدی بر محور جلد اول تفسیر مجمع‌البیان، روز گذشته، 20 دی‌ماه، در حوزه علمیه قم برگزار شد.
وی در این جلسه به تفسیر آیه 164 سوره بقره پرداخت. خداوند در این آیه می‌فرماید: «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ؛ راستى كه در آفرينش آسمان‌ها و زمين و در پى يكديگر آمدن شب و روز و كشتي‌هايى كه در دريا روانند با آنچه به مردم سود مى‌رساند و [همچنين] آبى كه خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن زمين را پس از مردنش زنده گردانيده و در آن هر گونه جنبندهاى پراكنده كرده و [نيز در] گردانيدن بادها و ابرى كه ميان آسمان و زمين آرميده است براى گروهى كه مىانديشند واقعا نشانههايى [گويا] وجود دارد». متن این جلسه از نظر می‌گذرد؛
وی در ابتدای این جلسه اظهار کرد: در آیات شریفه‌ای که کلمه «خَلَق» به کار رفته است، «خلق» به معنای استمرار و ایجاد بعدالایجاد است، ولی اگر مصدر باشد مثل این آیه، استمرار را نمی‌رساند. به عبارت دیگر جمله اسمیه دلالت بر ثبات دارد، جمله فعلیه دلالت بر تجدید دارد. اگر آیه فرمود «خلق»، آفریدن یکباره را می‌گوید، ولی اگر گفت «خَلَق» یعنی خداوند آن به آن می‌آفریند. پس هر جا فرمود «خَلَق» یعنی آن به آن می‌آفریند، ولی هرجا جمله اسمیه باشد، یعنی فقط یکبار آفریده است و آفریدن مکرر را نمی‌رساند.