جز به یزدان به هر که بنده شدیم، جز به شیطان به هر که تاخته‌ایم
گرچه بت‌ها شکسته‌ایم اما، بتی از جنس خویش ساخته‌ایم
نان نباشد عزا نمی‌گیریم، ما که با سوختن نمی‌میریم
ما از ایل سیاوشیم همه، ما در این کوره‌ها گداخته‌ایم
این که در دست ماست می‌چرخد، تیغ بازیگران تعزیه است
تیغ پولاد آبدیده کجاست؟ تیغ چوبی ست این که آخته‌ایم!
هر که آمد به دستگیری ما، دم زد از شاهی و امیری ما
جای سیلی به دشمنان، سیلی به رخ دوستان نواخته‌ایم
این چهل سال را چو آینه کن تا ببینی که دشمنت چه کسی‌ست
این چهل سال فرصت خوبی‌ست، خصم خود را کجا شناخته‌ایم
گاه با گریه گاه با لبخند، مثل انصاریان و میناوند
امریکا را دو یک برنده شدیم، کرونا را دو هیچ باخته‌ایم!