شخصي آمد و يك مشت موی بز آورد و عرض كرد: يا رسولالله میخواستم با اينها پالان شترم را بدوزم.
پيامبر اکرم(ص) فرمودند: همه در اين موی بز شريكند و من هم سهم دارم. من سهم خودم را بخشيدم ولی بايد حساب كنيد كه ديگران نيز سهم دارند و اين بايد حساب شود؛ آن شخص گفت: عجب! من فكر نمیكردم اين قدر سختگيری در كار باشد؛ اصلاً از آن گذشتم؛ آری:
(فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍْْ خَيْراً يَرَهُ *وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍْْ شَرًّا يَرَهُ) سوره زلزال، آيات ۷ و ۸
مطلب بسيار باريك و سنگين است. دين مقدّس آنقدر دقيق است كه يك مو از بيتالمال مسلمين در دست كسی به حساب گذاشته میشود.
پس وای بر آن كسی كه با بيتالمال مسلمين خانه، مغازه، فرش، اتومبيل و... برای خود تهيه كند.
امام اميرالمؤمنين(ع)، در زمان حكومتش شبی به حساب بيتالمال می رسيد و شمعی روشن كرده بود. طلحه و زبير وارد شدند و مطلبی خصوصی به ميان آمد؛ حضرت فوراً شمع را خاموش كرد و فرمود: اين چند شعله، مال بيتالمال مسلمين است و صرف آن برای مطلبی خصوصی، خيانت به بيتالمال است.
(از کتاب حبل متین، شرح زیارت جامعه کبیره، از تألیفات استاد سیدمحمد ضیاءآبادی)
انتهای پیام