ایمان فقط به گزاردن رکوع و سجده نیست، بلکه ایمان یعنی آن که درد و رنج همسا‌یه‌ات را درک کنی و در غم و شادی او شریک باشی و هیچ مسلمانی را از خود نرانی و احسان خود را از او دریغ نکنی. ایمان یعنی آنکه به نیازمندان کمک کنی، بدون آنکه حتی دست راست تو از نیکی‌های دست چپت با خبر شود. تمرین دادن نفس به این خصلت، حس نوع دوستی را در ما پدید می‌آورد.[امام موسی صدر، گام به گام با امام؛ جلد سوم]