دیدار پاپ با آیت‌الله سیستانی سیاست‌مداران غرب را به تغییر استراتژی وامی‌دارد

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین هادی سروش، استاد حوزه علمیه و پژوهشگر دینی، در یادداشتی به تبیین اهمیت و دستاوردهای دیدار پاپ با آیت‌الله سیستانی پرداخت که در ادامه متن آن را می‌خوانید؛

۱) آیات قرآن درجهت توسعه و عمق نگاه ما به اهل کتاب یعنی کسانی که دارای مکتب الهی هستند، تاثیر غیرقابل انکاری دارد و ما را بدان دعوت نموده است.

۲) به جا است در کنار آیاتی که از فساد و تباهی برخی از اهل کتاب پرده برمی‌دارد، به آیاتی که نشان از روحیه معنوی و انسانی برخی از آنان نیز می‌باشد توجه شود.

نمونه‌ای از آیاتی که برخی از اهل کتاب به خاطر رفتار انسانی‌شان ستوده شده‌اند، از این قرار است؛

الف) در رابطه با امانتدارى، قرآن بدین شکل برخی از آنان را می‌ستاید كه اگر دينارهاى فراوانى‌ به امانت به آنان داده شود به صاحبانش بازمى‌گردانند: «و مِن اَهلِ الكِتبِ مَن اِن تَأمَنهُ بِقِنطار يُؤَدِّهِ اِلَيكَ». (سوره آل عمران/۷۵)

ب) در رابطه با برخوردارى از مكارم اخلاقى، قرآن گروهى از اهل‌ كتاب را به سبب برخوردارى از صفت پسنديده پاسخ بدی را به خوبی دادن، ستايش می‌کند: «اَلَّذينَ ءاتَينهُمُ الكِتبَ... و‌يَدرَءونَ بِالحَسَنَةِ السَّيِّئَة». (سوره قصص/۵۴)

ج) و نیز انفاق دیگر صفت خوب جمعی از آنان است که در قرآن فرمود: «و مِمّا رَزَقنهُم يُنفِقون». (قصص/۵۴)

۳) در نهج البلاغه آمده؛ امیرالمومنین(ع) به مالک اشتر که عازم مصر بود و مصر جایگاه زیست اقوام و نحل و مکاتب دینی گوناگون بوده، می‌فرمايد: مردم، دو دسته هستند يک دسته [مسلمان و] برادران دینی شمایند و دسته ديگر [گرچه مسلمان نیستند] اما همانند شما در مخلوق خدا بودن هستند؛ النّاسُ صِنْفان؛ إمّا أَخٌ لَكَ في‌الدِّيْنِ أو نَظِيرٌ لَكَ في الخَلْق(نامه/۵۳)

این نگاه امام اول شیعیان در بین ما شیعیان و کشورهای اسلامی با هم‌کیشان خود و نیز با کشورهای غیراسلامی مغفول مانده است!

۴) به تعبیر بلند قرآن اگر مجاهدان دینی و انسانی نباشند، شرائط زیست برای دیگر ادیان هم فراهم نمی‌شود و مهم در این آیه، کلمه «الناس» است که آمده تا کسی مجاهدان را منحصر به مسلمانان نکند، چنین فرمود؛ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ ... اگر مجاهدات مردمان نبود چیزی از کلیسا و بِیَع و مساجد باقی نمی‌ماند( حج/۴۰)، چراکه ظالمان در ظلم خود، نسبت به هر اتحاد و انسانیت و معنویتی، حساس و هراسناک هستند!

اینجاست که سزاوار است همانطوری که در بنرهای منصوب در شهر نجف دیده می‌شود، از مجاهدت‌های بزرگ فرزندان اسلام قدرشناسی شود که نمونه آن شهیدان سلیمانی و ابومهدی مهندس است.

۵) سفر جناب پاپ به عراق و ملاقات با آیت الله سیستانی یک اتفاق بسیار پر جاذبه‌ای است که انظار مذهبیون و سیاسیون جهان را به خود جلب نموده، تا جایی که خبر مهم و اول جهان در این روزها بشمار می‌رود.

این ملاقات تاثیرات مهمی می‌تواند داشته باشد؛

یکم‌) از سویی شرح صدر و توسعه دید مرجعیت شیعه را می‌رساند که با چه دوراندیشی و اخلاق محمدی(ص) و سیره علوی(ع) پذیرای بزرگترین رهبر مسیحی جهان می‌شود و این پذیرش ملاقات در عصری رقم می‌خورد که م‌بینیم داعش به اتهام شرک، گردن می‌زند و بر باور و روش غلط و ظالمانه خود پا می‌فشرد و پشت پرده مورد حمایت ارتجاع منطقه و حکومت‌های استبدادی است و نیز در عصری که می‌بینیم برخی از افراد سیاست‌زده چگونه بر استخوان رقبای سیاست خود هم رحم نمی‌کنند، در وادی رقابت، به همه بایدهای اخلاقی، آتش می‌کشند.

دوم) این سفر و ملاقات تاثیر بر عراق و شکل گرفتن هم‌زیستی بهتر بین طوایف دینی و اقوام محلی خواهد داشت. از مسلمان و مسیحی، شیعه و سنی و ایزدی و کُرد و ... و طبیعتا از سوی دیگر از روش‌های تند و تیز اعتقادی و رفتاریی که برخی مسلمانان نسبت به اهل کتاب دارند، خواهد کاست.

سوم) این اتفاق تاریخی می‌تواند تاثیرات منطقه‌ای هم داشته باشد. منطقه‌ای که سوریه وعراق مدت‌ها است در آتشی که حکومت‌های استبدادی شعله‌ور کرده‌اند می‌سوزد و نیز اختلافات در مانند لبنان جدی‌تر شده.

چهارم‌) این ملاقات می‌تواند بر سیاستمداران جهان غرب در اتخاذ روش‌های مناسب برای تعامل و دوری از جنگ و ارعاب و اتهام نسبت به جهان اسلام تاثیرگذار باشد. بله، ادعای حاکمان عرب برجدایی دین از سیاست است اما تاثیر دین و باورهای دینی را نمی‌توان درجهان تعاملات سیاسی نادیده گرفت. همانطوری که جدیت ورود مذهبیون در سیاست قابل انکار نیست. نمونه آن رای قابل توجه مذهبیون آمریکایی در انتخابات اخیر آمریکا به ترامپ است.

۶) امید است که این برنامه زیبای تاریخی که در پرده نمایان آن گفت‌وگوی ادیان بین دو زعیم دینی است، درپس آن کمک به هم‌زیستی بهتر و دوری از جنگ و آتش و ویرانگی است، مورد استقبال گروه‌های تندرو نیز قرار گیرد و خدای نخواسته دستاوردهای آن را به خاطر مسائل جناحی و شخصی و سیاسی داخلی تخریب نکنند.

۷) یک جمله و جمله آخر: «زعیم نجف»، درس زعامت می‌دهد.