به گزارش ایکنا، یکی از راه‌های بهره‌مندی از ماه مبارک خواندن قرائت و تأمل در ادعیه ویژه و پرمحتوای این ماه است. برای مثال دعای هر روز این ماه سرشار از مفاهیم ارزشمند است. در ادامه مروری بر مفاهیم این ماه خواهیم داشت؛
«اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین؛
خدایا مواخذه نکن مرا در این روز به لغزش‌ها و درگذر از من در آن از خطاها و بیهودگی‌ها و مرا در آن هدف تیر بلاها و آفات قرار مده به عزتت ای عزت دهنده مسلمانان.
در این روز انسان روزه‌دار از خداوند متعال می‌خواهد:
الف) تأخیر مؤاخذه
«اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ»؛ خدایا در این روز مرا به خاطر لغزش‌هایم مواخذه مفرما.
بدیهی است که لغزش‌ها که ناگهان انسان با آن مواجه می‌شود، با خطاهایی که گریبانگیر می‌شوند همواره در کمین انسان هستند. مخصوصاً انسان روزه‌دار اصلاً نمی‌خواهد در ماه رمضان گرفتار گناه و حتی خطاهای کوچک شود، اما چه باید کرد؟
نفسی که خوبی‌ها در او ملکه نشده است، همواره در معرض لغزش‌ها و خطاها قرار دارد. مخصوصاً لغزش‌ها و خطاهایی که در نفس انسان تبدیل به یک عادت گردیده و پیوسته طی چند سال تکرار شده است؛ با چند روز ماه رمضان نمی‌شود آن را کنترل یا مداوا کرد. دوام مراقبه و توجه به امراض اخلاقی و معالجه آنها در مدتی طولانی باید در دستور کار ما قرار گیرد، به ویژه عنایت خداوند متعال در ماه رمضان می‌تواند مشکل ما را با نفس حل کند.
به قول حافظ: مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد / نیت خیر مگردان که مبارک فالی‌ست
ب) پذیرش عذر
«واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ»؛ خدایا در این روز عذر خطاها و غفلت‌هایم را بپذیر
فرق خطا با غفلت یا گناه با ذنب این است که در خطاها و غفلت‌ها انسان مرتکب گناه شرعی نمی‌شود، اما تکرار آنها زمینه را برای ارتکاب به گناه فراهم می‌کند. به عبارت دیگر، دوام خطاها و ماندن در غفلت‌ها، خود نوعی گناه محسوب می‌شوند. مثلاً بدخلقی گناه فرد نیست، اما ادامه آن منشأ گناه واقع می‌شود. مولای متقیان علی(ع) فرمود: «كُلُّ دَاءٍ يُدَاوَي إِلَّا سُوءَ الْخُلُقِ» هر دردی علاج می‌شود مگر بد خلقی.
به قول مولوی:
چون زعادت گشت محکم خوی بد / خشم آید بر کسی کو واکشد
ج) امتحانات سخت
«ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین» خدایا در این روز مرا در معرض امتحانات سخت و آفات روزگار قرار مده، به عزتت ای عزت‌بخش مسلمانان.
بدیهی است که بلا و سختی‌ها، آزمون پیوسته انسان‌ها مخصوصاً مسلمانان است و هر کسی به خدا نزدیکتر است، بلاها و سختی‌های روزگار بیشتر به او روی می‌آورد؛ چنان که مولای متقیان علی(ع) فرمود: «ان البلوی اسرع الی المؤمن من الماء الی احدور؛ بلا بر مومن آسانتر آید تا آب به سراشیبی».
هر که در این بزم مقرب‌تر است / جام بلا بیشترش می‌دهند
اما نکته دعای امروز این است که انسان روزه‌دار از خدا می‌خواهد که او را هدف و غرض بلاها و آفات قرار ندهد که آزمونی بس سخت و دشوار است، زیرا هر کسی تحمل آن را ندارد؛ فقط اولیای الهی هستند که بلاها را به جان می‌خرند و آن را عین رحمت الهی می‌دانند.
به قول مولوی: این بلا از روی معنی رحمت است / کاین ریاضت خود ریاض جنت است
عاشقانی که به جان مردانه‌اند / نور شمع درد را پروانه‌اند
هر کجا شمع بلا افروختند / صد هزاران جان عاشق سوختند
منبع: شرح دعاهای روزهای ماه مبارک رمضان - به قلم اسماعیل منصوری لاریجانی
انتهای پیام