ز طریق بندگی «علی»، نه اگر بشَر به خدا رسد
به چه دل نهد؟ به که رو کند؟ به چه سو رود؟ به کجا رسد؟
ز خدا طلب دل مُقبلی، به «علی» ز جان مُتوسلی
که اگر رسد به «علی» دلی، به «علی» قسم، به خدا رسد
ازلی ولایت او بُود، ابدی عنایت او بود
ز کفِ کفایت او بود، ز خدا هر آنچه بما رسد
به «علی» اگر بَری التجا، چه در این سرا، چه در آن سرا
همه حاجت تو شود روا، همه درد تو به دوا رسد
«علی» ای تو یاور و یار ما، اسفا به حال فگار ما
نه اگر به عقده کار ما، مدد از تو عقده گشا رسد
نه به هر که هر که فدا شود، چو فدائی تو به جا شود
که هرآنکه در تو فنا شود، ز چنین فنا به بقا رسد
دو جهان رهین عنایتت، ره حق طریق هدایتت
همه را به جام ولایتت ز خدا هماره، صلا رسد
تو شهی و جمله گدای تو، سر و جان من به فدای تو
چه شود ز بانگ و نوای تو، دل بی نوا به نوا رسد
صغیر اصفهانی
انتهای پیام