دستورات دینی سختگیرانه نیست

به گزارش ایکنا؛ آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، 25 خردادماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه نور به تفسیر آیات 60 «وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَأَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿۶۰﴾» به بعد پرداخت و گفت: در این آیه خداوند به زنانی که از جهت جنسی و امید به ازدواج بهره‌ای ندارند، جواز می‌دهد که چادر و مقنعه خود را بردارند، البته نباید تبرج به زینت بکنند؛ یعنی طوری نباشد که به تعبیر شیخ طوسی در تبیان اگر روسری نمی‌گذارد، اظهار نیکویی و جلوه‌گری بدن برای نامحرم داشته باشد.

وی افزود: در ادامه هم فرموده است که همین زنان با اینکه شامل این قواعد هستند و کسی به آنها رغبتی ندارد، باز اگر استعفاف بورزند، برای آنها بهتر است و خدا سمیع و علیم است؛ یعنی خدا می‌شوند و از وضع حال مردم آگاه است، بنابراین اگر این زنان با نیت تبرج وارد جامعه شوند، خدا به آن آگاه است.

استاد حوزه علمیه بیان کرد: آیه 61 این سوره «لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أُمَّهَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ إِخْوَانِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَعْمَامِكُمْ أَوْ بُيُوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخْوَالِكُمْ أَوْ بُيُوتِ خَالَاتِكُمْ أَوْ مَا مَلَكْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْكُلُوا جَمِيعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ» تعبیر «لا حرج» به کار رفته و فرموده بر معلول، بیمار و نابینا حرجی نیست که در جهاد شرکت کنند و اگر نروند ایرادی ندارد؛ ممکن است شأن نزول آیه یعنی جهاد را بپذیریم، ولی می‌توان جهاد را مصداق حساب کرد و به کل واجبات دینی اطلاق بدهیم؛ یعنی در دین حرج وجود ندارد و اگر مثلاً وضو گرفتن برای کسی ضرر دارد، می‌تواند تیمم کند.

وی افزود: «وَلَا عَلَى أَنْفُسِكُمْ»، به تعبیر شیخ طوسی مطلب جدیدی است، یعنی بر شما حرجی نیست که از بیوت خودتان و بیوت پدرانتان و مابقی موارد ذکر شده بخورید؛ در اینجا حرج به معنای آن است که در این موارد، مطالبه اذن نیاز نیست و با حرج در دین تفاوت دارد.

آیت‌الله هادوی تهرانی با اشاره به آیه 62 «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»، اضافه کرد: مؤمنین کسانی هستند که ایمان به خدا و پیامبر دارند، یعنی اصل خدا و نبوت را ولو در مرتبه پایین قبول دارند تا کسی که به تعبیر امام علی(ع)، امیر مؤمنین است؛ نه اینکه وقتی حاکم است، امیر بر مؤمنان است، بلکه به این معنا امیر است که چیزی را نمی‌بیند، مگر اینکه حضور خدا را در همه عالم می‌بیند.

وی تأکید کرد: همه جا بودن خدا به معنای داخل شدن در همه چیز نیست، گرچه تصورات ما انسان‌ها غالباً نگاه مادی است؛ به تعبیر امام خمینی، عالم محضر خداست؛ آیه فرموده است کسانی که ایمان به خدا و پیامبر دارند، هنگامى كه با او بر سر كارى اجتماع كردند تا كسب اجازه نكنند، نمى‌روند، یعنی از پیامبر تبعیت دارند.