حبذا خاکی که از آن مصطفی گل می‌کند
در شبستانش سحر، نور و صدا گل می‌کند
تا که زهرا (س) بی‌علی (ع) تنها نماند در زمین
از درون کعبه روزی مرتضی گل می‌کند
عشق اگر با غیرت و مردی بیامیزد به هم
از زمین تشنه روزی کربلا گل می‌کند
نور پاکیزه فقط محدود در یک شهر نیست
از مدینه تا خراسانش رضا گل می‌کند
این خیال آستان تو مرا بخشیده مهر
از نگاه آسمان «صل علی..» گل می‌کند
ای امام عاشقان این بی‌ثمر را سبز کن
از نگاه گرم تو صدق و صفا گل می‌کند
دل به پابوس تو آمد، چشم، مشتاق تو شد
در دعای دست مستان «ربنا» گل می‌کند
حسرت پابوس و دیدارت مرا دیوانه کرد
خاک «گنگا» نیز با یاد شما گل می‌کند
آمدم از هند تا ایران به امید شفا
در دلم خاک خراسان با رضا گل می‌کند
یا خدا شیر و شکر کن هند و ایران را به مهر
بعد از این درس اشارات و شفا گل می‌کند
یاد یار مهربان در خاک ایران جاری است
دل به یاد دوستان آشنا گل می‌کند
تا چراغ خانه ایرانیان روشن شود
چلچراغ یا علی موسی الرضا گل می‌کند
سرویش تریپاتی (سرمست) شاعر هندوستانی