ویترین قرار دادن ذهن مردم برای نمایش قیافه حقبهجانبِ خود، تعدی بر شخصیت انسانها بوده و ظلم است. عرضه کردن خود برای مدیریت سیاسی جامعه، بدون تسلط به هوا و هوس و لذتپرستی و خودخواهی، تعدی و ظلم بر جامعه است.
[محمدتقی جعفری، فلسفه تاریخ و تمدن، صفحه 178]