صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۹۹۰۶۶۲
تاریخ انتشار : ۲۸ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۲:۰۷
ناشنیده‌هایی از حسین(ع)/ 10

در منطق حسین بن علی(ع)، دینداری به دفاع از عدالت و مظلوم است و در منطق یزید، دینداری به معنای اطاعت بی‌چون و چرای مطلق از حاکمیت و سکوت در برابر انواع ظلم است، اما اباعبدالله الحسین(ع) حتی حاضر نیستند حق یک نفر از مردم اجتماع ضایع شود.

به گزارش ایکنا، مسلم نادعلی‌زاده، استاد دانشگاه و عاشوراپژوه، در سلسله درس‌گفتارهای «ناشنیده‌هایی از حسین(ع)» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به تشریح بخش‌هایی از بیانات امام حسین(ع) به ویژه خطبه منا و تحلیل این بیانات در راستای شناخت بیشتر سیدالشهدا(ع) پرداخته است که بخش دهم آن در ادامه می‌آید:
 
امام سجاد(ع) فرمودند آن هزاران نفری که در مقابل پدرم حسین(ع) در روز عاشورا صف‌آرایی کردند گمان می‌کردند با کشتن پدرم بهشتی می‌شوند و با ریختن خون پدرم به قرب الهی می‌رسند. شاعری نیز می‌گوید؛ ای حسین، وقتی تو را می‌کشتند الله اکبر می‌گفتند، بی‌آنکه بدانند با کشتن تو، الله اکبر و لا اله الا الله را می‌کشند و در واقع تو تجسم ذکر الهی هستی و با کشتن تو، دین خدا را ذبح می‌کنند. 
 
از جمله اتهاماتی که دستگاه فاسد اموی و دستگاه مستبد یزید بن معاویه به امام حسین(ع) و یاران ایشان متوجه می‌کردند تهمت بی‌دینی بود اما امروز ما می‌دانیم چه کسی دیندار و چه کسی بی‌دین بود. آیا آن کسی که با نهایت ظلم و قساوت مخالفان سیاسی خود را محاصره، تحریم و از حقوق اولیه خودشان محروم و آب را به روی آنها می‌بندد دیندار است؟ و آیا کسانی‌که به دنبال دفاع از حقوق مظلومان هستند و با بی‌عدالتی، فساد و تبعیض در جامعه مخالفت می‌کنند بی‌دین هستند؟
 
در منطق حسین بن علی(ع)، دینداری به دفاع از عدالت و مظلوم است و در منطق یزید بن معاویه، دینداری به معنای اطاعت بی‌چون و چرا و مطلق از حاکمیت و سکوت در برابر انواع ظلم است اما اباعبدالله الحسین(ع) حتی حاضر نیستند حق یک نفر از مردم اجتماع ضایع شود و حتی در آن محاصره و تنگنا به یاران خود می‌گویند هر کدام از شما اگر حقی به گردن کسی دارید باید بروید و آن حق را ادا کنید چراکه من نمی‌خواهم و راضی نیستم در میان یارانم کسی باشد که حق الناس به گردن اوست.
 
خود امام حسین (ع) زمانی مشغول نماز بودند و شخصی می‌خواست از مقابل آن حضرت عبور کند اما کسی که کنار ایشان مشغول ذکر گفتن بود، مانع آن شخص شد و گفت از جای دیگری حرکت کن، وقتی نماز امام تمام شد به آن شخص گفتند که چرا مانع آن مسلمان شدی که قصد داشت از جلوی من حرکت کند؟ آن شخص گفت که نمی‌خواستم مزاحمتی برای نماز خواندن شما ایجاد کند اما حضرت فرمود تو راه او را دور کردی در حالی‌که عبور او هیچ مانعی برای عبادت من و گفت‌وگویم با خداوند ایجاد نمی‌کرد. این حق الناس است که تو مسیر یک انسان را دور کردی.
 
وقتی امام ما حضرت اباعبدالله(ع) اینگونه نسبت به تضییع حقوق مردم حساس هستند ما باید بسیار مراقب باشیم که مبادا به نام عزاداری برای ایشان، حقوق مردم را تضییع کرده و راه مردم را ببندیم یا با سر و صدا و شلوغی موجب اذیت دیگران شویم و خدای ناکرده برای انجام مستحب موکدی مانند عزاداری برای امام حسین(ع) مرتکب اموری شویم که در شریعت حرام تلقی شده‌اند.
 
ما باید شاگردان مکتب امام حسین(ع) باشیم، حق کسی را ضایع نکنیم، در مقابل تضییع حقوق مردم ایستادگی کنیم و دینداری را مساوی با عدالت خواهی و ظلم‌ستیزی بدانیم.
 
 
انتهای پیام