به گزارش ایکنا، به نقل از پایگاه اجتهاد، آبان سال ۱۳۸۸ در جشنواره بین المللی فارابی (علوم انسانی)، علامه محمدرضا حکیمی در کنار برخی اساتید دیگر برای خدمت 50 ساله به علوم انسانی مورد تجلیل قرار گرفت، حکیمی از دریافت جایزه خودداری و در یادداشتی تلویحا از ضعف عدالت در حیات اقتصادی و کمبود حیثیت و کرامت و آزادی اجتماعی و سیاسی مردم در کشور انتقاد کرد.
بازخوانی نامه کوتاه ولی پر معنای این دانشمند متأله و عدالتخواه نستوه، در این روز که دار فانی را وداع گفته، بار دیگر دغدغه‌های او را پیش روی انسان می‌آورد.
باسمه الحکیم
اطلاع یافتم که به عنوان یکی از برگزیدگان جشنواره فارابی انتخاب شده‌ام. ضمن سپاسگزاری از اظهار لطف داوران، به استحضار می‌رساند که اینجانب در جشنواره‌ها حضور نمی‌یابد. در جشنواره اخیر نیز حضور نیافته و جایزه‌ای دریافت نکرده است.
همان‌گونه که پیش‌تر هم یادآور شده‌ام، بار دیگر تاکید می‌کنم که تا هنگامی که در جامعه ما فقر و محرومیت مرئی و نامرئی بیداد می‌کند، برگزاری چنین جشنواره‌هایی، از نظر اینجانب در اولویت نیست.
در این جشنواره از فاضلان و استادانی، به نام خدمت 50 ساله به علوم انسانی تجلیل شده است. پرسش این است آیا این علوم برای ثبت در کتاب‌ها و در دنیای ذهنیت است یا برای خدمت به انسان و حفظ حقوق انسان و پاسداری از کرامت انسان است در واقعیت خارجی و عینیت؟ نصاب مقام انسان در معیشت و زندگی به منظور رشد متعالی، رسیدن به اقامه «قسط قرآنی» در حیات اقتصادی است (لیقوم الناس بالقسط) و برخوردار بودن انسان‌ها از حیثیت و کرامت و آزادی در حیات اجتماعی و سیاسی (ولقد کر منا بنی آدم).
آری، باید بکوشیم تا جامعه ما چنان نباشد که درباره‌اش بتوان گفت: «از دو مفهوم انسان و انسانیت، اولی در کوچه‌ها سرگردان است و دومی در کتاب‌ها»!
انتهای پیام