امید بر دو گونه است: یک گونه آن، آرزو کردن بدون فراهم کردن ابزارهای منطقی آن است. امام علی(ع) درباره چنین آرزویی فرموده‌اند که فریب‌دهنده انسان‌های احمق است. کسی که منتظر است تا آینده‌ای درخشان در برابر خود بیابد، بدون آنکه برای رسیدن به آن تلاش کند، احمق است. گونه دوم «امید» همان چیزی است که خودت برای آن برنامه‌ریزی می‌کنی و خودت اصول و قواعد آن را مشخص می‌کنی و خودت آن را می‌سازی. آینده‌ات به دست خودت است یا به دست دیگران. [برگرفته از کتاب انسان آسمان، گفتارهای امام موسی صدر درباره حضرت علی(ع)]